شیوع سوء مصرف و وابستگی به مواد در بیماران سرطانی در مازندران

سابقه و هدف: معمولا بیماران سرطانی به دردهای شدید مبتلا بوده و سبک زندگی مختل شدهای دارند و بنظر میرسد که استفاده از مسکن های مناسب بهترین انتخاب برای این افراد باشد. در این مطالعه میزان شیوع سوء مصرف و وابستگی به مواد در بیماران سرطانی مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: در این بررسی کلیه بیماران سرطانی استان مازندران که جهت دریافت اپیوم با معرفی نامه پزشک معالج به دانشگاه علوم پزشکی مازندران مراجعه میکردند، مورد ارزیابی قرار گرفتند. اطلاعات مورد نیاز از طریق پرسشنامه دموگرافیک و مصاحبه بالینی ساختار یافته برای اختلال های محور i در dsm iv جهت بررسی سو مصرف و وابستگی به مواد که روایی و پایایی آن قابل قبول بود جمع آوری گردید.یافته ها: از مجموع 238 بیمار سرطانی مورد مطالعه، تعداد 11.3 درصد سوء مصرف مواد و 10.1 درصد وابستگی به مواد داشتند. رابطه معنی دار آماری بین سن و طول بیماری با میزان شیوع سوءمصرف و وابستگی به مواد در بیماران سرطانی مشاهده گردید (p<0.05 در هر دو مورد). بیشترین مواد تجویز شده و مورد سوء مصرف متادون بوده و بیشترین وابستگی به اپیوم وجود داشته است.استنتاج: نتایح نشان میدهد که سوء مصرف و وابستگی به مواد در بیماران سرطانی مورد مطالعه بطو قابل توجهی بالا میباشد. همچنین علاوه بر وابستگی شیمیایی، به نظر میرسد که میزان اپیوم تجویزی توسط پزشکان موجب تسکین کافی درد در بیماران نشده است و آنان را به سمت مصرف سایر مواد سوق داده است.